Hamlet

Translation
Files
Metadata

Hamlet (IV 4)

LAERTES Gotów jestem Na wszystko, byleś mi nie radził zgody. KRÓL Miej ufność we mnie. Jeśli już powraca, – Znużony tą podróżą, i nieskłonny Do przedsiębrania drugiej, ja go zwabię Do matni, już w zamiarze mym osnutej; W tę sieć niezdartą złowi się i zginie. Podejrzeń żadnych sprawa ta nie wznieci, I samej matce będzie się zdawała Przypadku dziełem. LAERTES Radź więc; ja ci służę Tem chętniej, jeśli tak urządzisz rzeczy, Że udział w nich mieć będę. KRÓL To się składa. Mówiono wiele, od wyjazdu twego, I to wobec Hamleta, o rozgłośnym Talencie twoim: wszystkie twe zalety Zazdrości tyle w nim nie rozbudziły, Co ten szczególny dar, choć w moich oczach, Najlichszej ceny. LAERTES Jaki dar? KRÓL Mniej warty Niż marna wstążka na młodzieńczej skroni, Potrzebny wszakże; bo jak lotne stroje Przystoją bujnej młodzi, tak sobole, A długie suknie starcom, bądź dla zdrowia, Bądź dla powagi. – Dwa miesiące temu. Podolski szlachcic zjawił się na dworze, – Gdym z Polską wojnę toczył, sam widziałem Jak dzielną jej konnica; lecz ten śmiałek To istny czart przyrosły do rumaka, I tak cudowne z nim wyrabia harce Że koń i jeździec z dwojga ciał się zdają Spojeni w jedno: tak mię oczarował, Żem ani mógł wymarzyć o tej sztuce Podobnych rzeczy. LAERTES Wszak z Kamieńca rodem? KRÓL Podobno LAERTES Trepka, jakem żyw. KRÓL On właśnie. LAERTES To mój znajomy: klejnot i ozdoba Narodu swego. KRÓL Mówiąc mi o tobie, Gdyż jednocześnie byliście w Paryżu, Nie mógł się dość nachwalić twej biegłości W robieniu bronią, a rapierem zwłaszcza. ,,Ciekawem, wołał, byłoby zdarzeniem, By kto mu sprostał: pierwsi z nas szermierze Przytomność tracą, oko, ruch, postawę, W spotkaniu z tym Duńczykiem.” Ta pochwała Hamleta próżność tak zawiścią wzmogła, Że nic nie pragnął odtąd jak powrotu Twojego z Francji, by się zmierzył z tobą. (…) Laertesie, Czy siostrę kochasz i kochałeś ojca, Lub czy twój smutek jest jak malowidło, Jak twarz bez duszy? (…) Gdy Hamlet wróci, co też chcesz uczynić By synem Poloniusza się okazać Nie tylko w słowach? LAERTES Zabić go w kościele. KRÓL Gdy zemsta jest konieczną, świętość miejsca Nie chroni winnych. Lecz, mój Laertesie, Chcesz ją pewniejszą, zamknij się i czekaj. Gdy Hamlet o przybyciu twem usłyszy, Postaram się by zręczność twą głoszono, Podwójny kładąc nacisk na to wszystko Co prawił Polak; obu was zaprosim, Urządzim walkę: on, zbyt ufny w sobie, Szlachetny z resztą równie jak niebaczny, Kling nie obejrzy; zatem, jak z niechcenia, Lub skrzętnym ich wyborem, weźmiesz w rękę Miecz niestępiony, i za pierwszem pchnięciem Śmierć ojca na nim pomścisz. LAERTES Ja? co słyszę! KRÓL Dla przezorności, sam ci miecz dostarczę. Nabyłem taką maść od włoskich kupców, Że gdy się ostrze szpilki w niej umoczy, Pod słońcem nie ma tak dzielnego płynu, Choćby z najrzadszych roślin był zebrany, Którego moc by śmierć odwrócić mogła Dla żywej duszy szpilką tą draśniętej. Tym zgubnym jadem twoją broń zaprawię; Dotknięcie jedno trupem go położy. LAERTES Lecz, to zabójstwo! KRÓL Wyraz bez znaczenia, Gdy spór się toczy o zgładzenie wroga. LAERTES Mam w sobie polską nie szatańską duszę; Mój ojciec był Polakiem, a krew polska Nie cierpi zdrady.

[William Shakespeare], Hamlet, królewic duński, dramat w pięciu aktach W. Szekspira, tłum. Krystyn Ostrowski [w:] Krystyn Ostrowski, Dzieła polskie, Alphonse Lemerre, Paryż 1876, s. 25–72.

Download the play as a pdf file

Type: application/pdf

Size: 268.32 MB

Recommended edition

Krystyn Ostrowski, Dzieła polskie, Alphonse Lemerre, Paryż 1876.

Download the book as a pdf file

Type: application/pdf

Size: 110.42 MB

Author

Shakespeare, William (1564-1616)

Uniform title

Hamlet